Şiir: Pişmanlığın İzleri
Keşke denen bir şehirde, hüzünlü atıştırır damlalar. Yüzlerde pişmanlığın izleri, masalar hep boş. Alelade yazılmış mektuplar, postacılar terki diyar. Bir çift söze muhtaç insanlar, kafalar hep boş. Hasret kokulu rüzgarlar, hislere tercüman arıyor. Sevmeyi bekleyen varda, kalpler hep boş.