"Dokuzuncu Gezegen"

Emily Dickinson; 1830-1886 yılları Amerika'sında yaşamış feminist yazarlardan. Bana göre en etkileyici kaleme sahip olanlardan birisi. Şiirlerini okuduğunuz zaman bunun sebebini çok daha iyi anlayabiliyorsunuz. Onun hayal dünyasında kaybolmayacak birini tanımıyorum. Adına çekilmiş bir dizi var hatta. İzlemeyenlere şiddetle tavsiye ediyorum. İlk sahnelerden sizi kendi hayal dünyasına çekmeyi başarıyor. Sonrasında onun derin, kederli ve bir o kadar da umutlu yaşam aralarında kaybolurken buluyorsunuz kendinizi. Emily umudu metaforik olarak; ruhta dinlenen, sürekli şarkı söyleyen ve en zor koşullarda bile hiçbir şey talep etmeyen bir kuş olarak tanımlar bir şiirinde. Ah Emily neden seni daha önce tanımadık ki dediğinizi duyar gibiyim. Kendisi benim ilham kaynağım oldu... Kısaca bahsetmek istiyorum hayatından; İlk şiirini yayımlatmanın sancısını çeken Emily; ilk önce ailesiyle savaşıyor, daha sonra böyle bir hareketin onu kirlettiğini düşünen toplumun önyargılarıyla savaşıyor. Onun en

İnsan... "Keşfedilemeyen 9. Gezegen." İnsan;  Bu dünyaya ayak basmış olmasına rağmen, aynı anda tüm gezegenlerde olmanın arzusunu duyar.  Hep daha fazlasına sahip olmaya çalışan tek gezegen.  Karanlıkta kaldığı için bazen görünür, bazen kaybolur.  Onu keşfetmek hiçbir zaman mümkün olmamıştır.  Bu dünyaya bir su damlası olarak gelir, tüm evreni keşfedecek güce sahip tek varlık hatta. Bir kadının içinde hayat bulur ve doğar. Sonra sürünmeye başlar.  Heyecanlıdır ilk adımını atmak için.  Nihayet o ilk adımını atar ve koşmaya heveslenir.  Koşmayı öğrenir ve en hızlı koşan olmak ister. Nihayet yavaşlar; siz yavaşladığını görürsünüz.  Ancak o sonra uzaklaşır, kaybolur, gider. Keşfetmek onun için bir tutkuya dönüşmüştür.  Tutkulu bir insan asla gözle görülmez.  O yalnızlığın rengine dönüşmüştür.  Karanlığın içinde siyahları giyer ve kendisiyle bir bütün olur. Tüm gezegenlere ayak basar, dünyaya sığmaz olur hayalleri, sonsuz galaksiden taşar. Özgürdür, cesurdur, isteklidir. Aslında k