Şiir: Yüreğiniz İyi Mi?

-

 



Bu benim eve dönüş mektubum.

Yolları adım adım saymadan evvel,

insanın ayakları eskirmiş meğer.

Her şehirde selamlarken güneşi,

bir yabancıyı ağırlar geceler.

Bir toprak kokusu sarar beni,

rüzgarın duasıyla uyanırım.

Arno nehrinin kıyısında,

derin düşlere dalarım.

Her köşe başına yazın beni,

adım duyulsun her şehirden.

Dostlar ansın beni,

eve dönüş yolundayım.


Yorumlar

  1. SU10 Ocak 2021 07:58

    “Bugün pazar.
    Bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar.
    Ve ben ömrümde ilk defa gökyüzünün
    Bu kadar benden uzak
    Bu kadar mavi
    Bu kadar geniş olduğuna şaşarak
    Kımıldamadan durdum.
    Sonra saygıyla toprağa oturdum,
    Dayadım sırtımı duvara.
    Bu anda ne düşmek dalgalara,
    Bu anda ne kavga, ne hürriyet, ne karım.
    Toprak, güneş ve ben…
    Bahtiyarım…”
    Nazim Hikmet Ran

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Betül Doğan11 Ocak 2021 20:13

      Bu güzel şiir için teşekkür ederim sevgili SU :)

      Sil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Yazmak Zehirler Mi?

-
Resim
  Şimdi her iki tarafta da içim acıyor senle veya sensiz.  Arada bir fark görmüyorum biri insan öteki de insan.  İnsan şehvetten yaratılmış ve bencillik kokan bir varlıkken üstelik  nasıl masumca sevilmeyi bekleyebilir biri. Birinin hep çok yük vardır omuzlarında taşıyamaz düşer,  düşerken yanında sevdiklerini de serer yerlere.  İsterki onlarda onunla birlikte taşısın onun yüklerini,  onların ezilmesini önemsemez. Peki bu vahşi ve iğrenç dünyada nasıl güvenmekten ve iyilikten bahsedebiliriz,  hep başkasının yükleri altında eziliyorken?  Seviyorum kelimesi, kendini beğenmekten öteye geçemiyor  ve fedakarlık barındıramıyorken.  Kendimden tiksiniyorum yine bu gece.  Varlığımı ve neden insan olduğumun asla farkına varamıyorum.  Ben seçmedim üstelik bunu  hep orada iyi bir şeyler olduğuna inanmaya devam ederken,  kandırdım kendimi.  Peki sadece insan mı böylesine zavallı?  Doğa bile can alıyorken bizden,  söyler misin yuva dediğin bizi kurtarabilir mi tüm bunlardan.  Oysa ev sığınmak ve ait
Devamı

Köşe Yazısı: Gökçeada'dan Hikayeler

-
Resim
  Bu hayata geldiğimiz ilk günü hatırlamayız hiçbirimiz. İlk kelimelerimizi çıkarmak için ne kadar emek harcadığımızı, o ilk adımı atmak için gücü içimizde nasıl bulduğumuzu anımsamayız. Bu yüzden kendimizi bazen çok güçsüz hissederiz. Eğer hayatımızı bir grafik üzerinden izleme fırsatımız olsaydı, muhtemelen kendimizle çok daha fazla gurur duyardık. Kendi başımıza yola çıktığımız ilk gün, o ilk adımımızı atmaya başladığımız günkü kadar kararlı ve cesurduk mesela. Hayatın tadını o ilk dondurmamızı yediğimiz günkü kadar çıkarabilirdik. Gökçeada da yediğim o ilk Laz Böreğini, diğer adıyla Galaktoboureko’yu yerken hayatın tadına yeniden vardım ben mesela. Oğlakların arasında yürürken ve patika boyunca uzanan makiler arasında gezinirken, yeniden içimde bir şeyler kıpırdandı. Mavi yusufçuk böcekleri başımın üzerinde uçuşurken, kulağıma cırcır böceklerinin yaza veda şarkısı çalınırken ben yeniden kendim oldum. Dereköy’de yıkıntılar arasından denize bakarken, darmadağın olmuş hayatımın na
Devamı

Belirsizlikten Siz de Sıkıldınız Mı?

-
Resim
  Hayata nasıl bakıyorsanız, hayat size öyle görünür. Neredesiniz şu an? Olduğunuz yer olmak istediğiniz yer mi? Biraz derin düşündükten sonra dürüst olarak cevap verin kendinize. Çünkü hayatı nasıl anlamlandırdığınız gideceğiniz yoldan, önünüze çıkacak engellere kadar her şeyi etkiliyor. İnsanların stres yaşamasında bilinmezlik önemli bir faktördür. Mesela ben İtalya'da yaşama kararı vermeden önce bir çok kez hayalini kurmuştum. Ancak ayrıntıları bilmemek benim stres yaşamama sebep olmuştu. Havaalanından hangi taşıtla gitmem gerekecek? Evi kimlerle paylaşacağım? Beni neler bekliyor?? bu böyle uzayıp gidiyordu... Hayatınızın en güzel bir kaç ayına koşar adım yaklaşırken, yaşadığınız stres tüm güzelliği neden gölgede bırakıyordu ki? Ayrıntıları bilmek neden bu kadar önemliydi? Bazen pembe bir dolap düşledim önüme çıkan siyah bir dolap oldu. Bazen yemyeşil bir bahçeye açıldığını sandığım kapının ardında hiçbir şey yoktu. Ancak tek bir şey gerçekti oda içinden çıkamadığım stres. Kafam
Devamı