Şiir: Yaban Arısıyla Dans

 

Bu gezegen bir kovan.

Bir ileri gidiyor, bir geri gidiyorum. 

Kendi etrafımda daireler çiziyor,

 yolumu kaybediyorum.

Şehrin ışıklarını söndürün bu gece.

Sizi yaban arılarıyla,

 vahşi bir dansa kaldırmak istiyorum. 

Gerçeklerle yüzleşmeden, 

derin hayallere dalmanızı istiyorum. 

Kulaklarımda tatlı tatlı vızıltılar,

şehrin en güzel seslerini dinliyorum.

Kayalıklardan atlıyorum.

 Sonra kanatlarım huzursuzlanıyor.

Bir nehrin tam ortasında,

 yüzerken buluyorum kendimi.

Çünkü başka türlü soğumuyorum.