Köşe Yazısı: Yılgın Sevgiler

Durur muydu orada bir yerde yaşamak, 

yaşamak seni ve tüm hikayeleri sil baştan. 

Bu heyecan kalbimi delik deşik yapar mıydı, 

bir savaş meydanında, 

yoksa sular mıydık bahçemizdeki çiçekleri aşkla. 

Yeter miydi gerçekten sevmek, 

sevmek çözer miydi bizi, dilimizi. 

Kimsenin çaresizlikten susmadığı bir yer kaldı mı? 

Bir yer var mı hala gidilecek, 

çirkin kelimelerin değmediği. 

Bir yer varsa söyleyin bu gezegeni mahvetmeden varılacak. 

Bir kehanet miydi yaşamak dedikleri. 

Önce dağları devirecek, 

sonra nehirleri içecek bir canavar mıydı yaşamak. 

Uçmak kirli miydi özgürce uçmak? 

Hangi devirde kaldı o berrak sular, 

kızıl ağaçlar sadece güneşin renginden değil miydi şimdi bu saatlerde. 

Neden koalalar evsiz kaldı ve kırlangıçlar gitti gökyüzünden? 

Biz yeterince sevemedik mi bu yeryüzünü, 

o yüzden mi tükettik koca bir yılı şimdiden? 

Çözüm madem sevmek ve paylaşmaktı, 

neden çölleşti denizlerimiz? 

Hala derin bir nefes alabiliyorken, 

hala denizlere açılabiliyorken düşmeliyiz peşine kır çiçeklerinin. 

Hala çok yakınız uzak olana. 

Biz istersek yeniden dirilir bu yılgın sevgiler. 

Biz istersek eğer yeniden sevebiliriz yaşamayı bu sefer tüketmeden.